CAPUT XXVIII. De virtute miraculorum.

Quoniam per divinam potentiam fiunt miracula, ideo de miraculis est agendum.

Augustinus autem illud vocat miraculum, quidquid arduum, aut insolitum, supra spem, vel facultatem admirantis apparet,

Ad hoc quod aliquid sit miraculum, quatuor requiruntur, vel concurrunt : primum est, quod sit a Deo : secundum, quodsit praeter naturam :. tertium, quod sit evidens : quartum, quod sit ad fidei corroborationem. Unde si aliquid istorum quatuor defuerit, mirum dici potest, non miraculum.

Nota, quod quaedam sunt supra naturam, quaedam contra naturam, quaedam praeter naturam. Supra naturam sunt illa, quibus non est simile in natura, nec in potentia naturae, sicut est virginem parere . Contra naturam sunt, quae fiunt usu contrario naturae, tamen terminantur ad conformitatem naturae, sicut caeci illuminatio . Sed praeter naturam sunt, quae fiunt ordine simili naturae, non tamen per principium naturae, ut in mutatione virgarum in serpentes : quia illud potuisset fieri ordine naturae per longam putrefactionem, ut patet per ea quae fiunt secundum rationes seminales : verumtamen quia non fuit ibi operatio naturae, miraculum fuit. Res quandoque producitur ab agente simili successive, hoc attribuitur naturae, et dicitur naturale : quandoque producitur ab agente dissimili in instanti, et hoc attribuitur Deo, et dicitur miraculum.

Sciendum, quod quandoque potentia aliqua, et ejus actus est naturalis, sicut visus, et videre : quandoque potentia est miraculosa, et actus ejus naturalis, ut quando caecus illuminatus videt : quandoque utramque est miraculosum, ut partus virginis.

Nota, quod miracula, vel mira fiunt quandoque in ente, ut statio solis, et ejus retrocessio : quandoque fiunt in vegetabili, sicut quando virga Aaron floruit : quandoque in sensibili, sicut fuit in locutione asinae Balaam : quandoque in ratione, sicut fuit in ambulatione claudorum, auditione surdorum, suscitatione mortuorum, in partu Virginis.

Ut autem sciamus quando aliquod miraculum fit, nola differentiam inter rationes causales, seminales, et naturales : quia ratio causalis est potentia passiva creaturae, absque omni dispositione naturae, ut solummodo Deus ex ea faciat quod vult, sicut fuit in partu Virginis : et in talibus simpliciter est miraculum. Ratio autem seminalis est potentia passiva naturae, sed cum dispositione remota, sicut fuit in virgis de

quibus facti sunt serpentes : ''et hoc factum fuit in instanti : natura autem fecisset idem, sed non nisi paulatim per longam putrefactionem. Unde patet, quod ea quae fiunt secundum rationes seminales, partim sunt naturalia, partim miraculosa. Ratio naturalis est potentia cum dispositione propinqua, sicut patet in materia, quando est in ultima sui dispositione ut formam recipiat, et secundum hunc modum est ratio naturalis in grano seminato ad productionem segetis , et hoc est miraculum.