Beati patris ad fratres admonitio.

Hac admonitione fratres docet de praecipuis virtutibus et gravioribus vitiis, ut illas sequantur, haec fugiant.

1. Deus

et Pater et Filius et Spiritus sanctus

cum spiritus sit,

nonnisi in spiritu videri potest.

2. Ita etiam Sacramentum videntes secundum spiritum et divinitatem

credere debemus adesse ipsum Jesum Christum.

3. Comedit de ligno scientiae boni et mali, qui suum tantum sequitur arbitrium et de bonis, quae Dominus dedit, se effert.

4. De perfecta obedientia.

5. Qui sunt aliis praepositi, gloriari non debent. Nihil aliud est, de quo gloriari possumus, quam infirmitates nostrae atque crux Domini quotidie nobis portanda.

6. Omnis scientia ad Deum referenda est.

7. Qui fratri invidet, peccatum committit blasphemiae.

8. Quis diligit inimicum ?

9. Corpus, cum sit inimicus noster, oppressum tenere debemus.

10. De alterius peccato nonnisi charitate permoti turbari debemus.

11. Nihil sibi arroget is, per quem Dominus aliquid boni facit.

12. Patiens est, qui in adversis patiens est.

13. De spiritu pauperibus.

14. De pacificis.

15. De iis, qui mundo sunt corde.

16. Beatus ille, qui laetatur de eo etiam bono, quod Deus facit per alium; beatus, qui proximi fragilitatem sustinet.

17. Omnia bona Deo sunt tribuenda, et laudibus elati et aliis praepositi non debemus gloriari.

18. Religiosus lactari non debet nisi in sanctissimis eloquiis et operibus neque mercedis coram hominibus causa facere quidquam vel loqui eum decet.

19. Beatus, qui reprehensionem patienter sustinet et inter subditos tam humilis est, quam inter praelatos.

20. Integre sunt et sincere fratres diligendi, inprimis autem clerici honorandi.

21. Quae hac admonitione dicta sunt, paucis repetens finit.

1. Dixit Dominus discipulis suis:: Ego sum via, veritas et vita. Nemo venit ad Patrem nisi per me. Si cognovissetis me et Patrem meum utique cognovissetis, et amodo cognoscetis eum, et vidistis eum". Dixit ei Philippus: "Domine, ostende nobis Patrem, et sufficit nobis". Dixit ei Jesus: "Tanto tempore vobiscum sum, et non cognovistis me? Philippe, qui videt me, videt et Patrem meum". Pater lucem habitat inaccessibilem, spiritus est Deus, et Deum nemo vidit unquam; ideo nonnisi in spiritu videri potest, quia spiritus est, qui vivificat, caro autem non prodest quidquam. Sed nec Filius, in eo, quod aequalis est Patri, videtur ab aliquo aliter quam Pater, aliter quam Spiritus sanctus. Unde omnes, qui viderunt Dominum Jesum Christum secundum humanitatem, et non viderunt neque crediderunt secundum spiritum et deitatem, ipsum esse verum Filium Dei, damnati sunt.

Ita et modo, quia omnes, qui vident sacramentum, quod sanctificatur per verba Domini super altare per manus sacerdotis in forma panis et vini, et non vident et non credunt secundum spiritum et divinitatem, quod sit veraciter sanctissimum corpus et sanguis Domini nostri Jesu Christi, damnati sunt, ipso Altissimo attestante, qui ait: "Hoc est corpus meum et sanguis novi testamenti, et qui manducat carnem meam et bibit sanguinem meum, habet vitam aeternam. " Qui habet spiritum Domini, qui habitat in fidelibus suis, ille est, qui recipit sanctissimum corpus et sanguinem Domini; omnes alii, qui non habent de spiritu eodem et praesumunt recipere eum, judicium sibi manducant et bibunt. Unde "filii hominum, usquequo gravi corde, ut quid diligitis vanitatem et quaeritis mendacium?" ut quid non cognoscitis veritatem et creditis in Filium Domini? Ecce quotidie humiliat se, sicut quando a regalibus sedibus venit in uterum Virginis, quotidie venit ad nos ipse humilis apparens, quotidie descendit de sinu summi Patris super altare in manibus sacerdotis et, sicut sanctis

apostolis apparuit in vera carne, ita et modo se nobis ostendit in sacro pane, et, sicut ipsi intuitu carnis suae tantum eius carnem videbant, sed ipsum Dominum Deum esse credebant oculis spiritualibus contemplantes, sic et nos panem et vinum oculis corporeis videamus et credamus firmiter sanctissimum eius corpus et sanguinem vivum esse et verum. Et tali modo semper est Dominus cum fidelibus suis, sicut ipse dixit: "Ecce ego vobiscum sum usque ad consummationem saeculi. "

3. Dixit Dominus ad Adam: "De omni ligno paradisi comede, de ligno autem scientiae boni et mali ne comedas. " De omni ligno paradisi comedere poterat Adam, quia, dum non venit contra obedientiam, non peccavit. Ille enim comedit de ligno scientiae boni et mali, qui sibi suam voluntatem appropriat et se exaltat de bonis, quae Dominus dedit et operatur in ipso, et sic per suggestionem diaboli et transgressionem mandati factum est ei pomum scientiae mali. Unde oportet, quod sustineat poenam.

4. Dixit Dominus in Evangelio: "Qui non renuntiaverit omnibus, quae possidet, non potest meus esse discipulus, " et,, qui voluerit animam suam salvam facere, perdet eam. " Ille homo renuntiat omnibus, quae possidet, et perdit corpus suum, qui se ipsum totum praebet ad obedientiam in manibus sui praelati, et quidquid facit aut dicit, quod ipse sciat, quod non sit contra voluntatem eius (dum bonum sit, quod facit), vera obedientia est. Et quando subditus viderit meliora et utiliora animae suae quam ea, quae suus praelatus praecipiat, suam voluntatem sacrificat Domino, quae autem sunt praelati opera, studeat adimplere. Nam haec est charitativa obedientia, quia Deo et proximo sacrificium se ipsum facit. Si vero praelatus

praecipiat aliquid subdito contra animam suam, licet ei non obediat, tamen ipsum non dimittat. Et si ab aliquibus persecutionem inde sustinuerit, magis eos diligat propter Dominum. Nam qui potius velit persecutionem sustinere, quam a suis fratribus separari, vere permanet in perfecta obedientia, quia ponit animam suam pro fratribus suis. Sunt enim mulli religiosi, qui sub specie videndi meliora, quam, quae sui praelati praecipiunt, aspiciunt retro et ad vomitum propriae voluntatis redeunt. Hi homicidae sunt et propter mala sua multas animas perdere faciunt.

5. "Non veni ministrari, sed ministrare, " dicit Dominus. Illi, qui sunt super alios constituti, tantum de illa praelatione glorientur, quantum, si essent deputati officio abluendi pedes fratrum, et quanto magis turbarentur de ablata sibi praelatione, quam de ablato eis officio abluendi pedes, tanto magis sibi loculos ad periculum animae componunt. Attende, o homo, in quanta excellentia te posuit Deus, quia creavit et formavit te ad imaginem dilectissimi Filii sui secundum corpus et ad similitudinem suam secundum spiritum. Et omnes creaturae, quae sub coelo sunt, secundum se serviunt, cognoscunt et obediunt creatori suo melius, quam tu, et daemones non crucifixerunt eum, sed tu cum ipsis crucifixisti eum et adhuc crucifigis delectando te in vitiis et peccatis. Unde ergo potes gloriari ? Nam si ita esses subtilis et sapiens, quod omnem scientiam haberes et scires interpretari omnia genera linguarum et subtiliter de rebus coelestibus perscrutari, in omnibus his non potes gloriari, quia unus daemon scivit de coelestibus magis et modo scit de terrenis plus quam omnes homines, licet aliquis fuerit, qui summae sapientiae cognitionem a Domino receperit specialem. Similiter si esses pulchrior et ditior omnibus et etiamsi faceres mirabilia, ut daemones effugares, omnia ista tibi sunt contraria et nihil ad te pertinent. In

his nihil potes gloriari, sed in hoc possumus gloriari: in infirmitatibus nostris et baiulando quotidie sanctam crucem Domini nostri Jesu Christi. - Attendamus, fratres, omnes bonum pastorem, qui pro ovibus suis salvandis crucis sustinuit passionem. Oves Domini seculae luerunt eum cum tribulatione et persecutione, verecundia et fame, infirmitate et tentatione et caeteris aliis, et de his receperunt a Domino vitain sempiternam. Unde magna verecundia est servis Dei, quod Sancti faciant opera, et nos recitando et praedicando ea volumus inde recipere gloriam et honorem.

6. Dicit autem Apostolus: "Littera occidit, spiritus autem vivificat. " Illi sunt mortui ad litteram, qui tantum verba sola cupiunt scire, ut sapientiores teneantur inier alios, ut possint acquirere magnas divitias, dantes consanguineis et amicis. Et illi religiosi mortui sunt ad litteram, qui spiritum nolunt divinae litterae sequi, sed sola verba magis cupiunt scire et aliis interpretari; e illi sunt vivificati a spiritu divinae litterae, qui omnem scientiam et litteram, quam sciunt et cupiunt scire (non autem vivunt corpore, sed verbo et exemplo), reddunt eam altissimo Domino, cuius est omne bonum.

7. Ut ait Apostolus: "nemo potest dicere Dominus Jesus, nisi in Spiritu sancio, " et: "Non est qui faciat bonum, non est usque ad unum. " Quicunque ergo invidet fratri suo de bono, quod Deus dicit et facit in ipso, pertinet ad peccatum blasphemiae, quia ipsi Altissimo invidet, qui dicit et facit omne bonum.

8. Dicit Dominus in evangelio: "Diligite inimicos vestros, benefacite his, qui oderunt vos, et orate pro persequentibus etc. " Ille veraciter diligit inimicum suum, qui non dolet de iniuria, quam sibi fecit, sed de peccato animae suae uritur propter amorem Dei et ostendit ei ex operibus dilectionem.

9. Multi sunt, qui, dum peccant vel iniurias recipiunt, saepe inculpant inimicum vel proximum. Sed non est ita, quia unusquisque habet in potestate sua inimicum suum, videlicet corpus, per quod peccat. Unde beatus ille servus qui, talem inimicum traditum in sua potestate semper captum tenuerit et sapienter se ab eo custodierit, quia, dum hoc fecerit, nullus alius inimicus visibilis ei nocere potest.

10. Servo Dei nulla res debet displicere praeter peccatum. Et quocunque modo aliqua persona peccaret, et propter hoc servus Dei, nisi in charitate, turbaretur aut irasceretur, thesaurizat sibi iram et culpam. Ille est servus Dei, qui non irascitur neque turbatur pro aliquo, recte vivit et sine proprio. Et beatus est, cui non remanet aliquid, reddens "quae sunt Caesaris, Caesari et quae sunt Dei, Deo. "

11. Sic potest cognosci servus Dei, si habet spiritum Domini, cum Dominus operatur per ipsum aliquid boni, si nec caro eius neque mens exinde se exaltat, quia semper contraria est omni bono, sed si magis ante oculos suos se habere vellet viliorem et in omnibus aliis hominibus se minorem existimaret.

12. Non potest cognosci servus Dei, quantam babeat patientiam et humilitatem, dum satisfactum est ei secundum voluntatem vel necessitatem suam. Cum autem venerit tempus, in quo illi, qui deberent satisfacere ei, faciunt sibi contrarium - quantam habet patientiam ibi et humilitatem, tanta est et non plus.

13. "Beati pauperes spiritu, quoniam ipsorum est

regnum coelorum. " Multi sunt, qui orationibus et officiis insistentes multas abstinentias et afflictiones in suis corporibus faciunt, sed de solo uno verbo, quod viderint injuriam esse suorum corporum, vel de aliqua re, quae sibi aufertur, scandalizantur statim et conturbantur. Hi non sunt vere pauperes spiritu, quia, qui vere pauper est spiritu, se ipsum odit et alios diligit, qui ipsum percutiunt in maxillam.

14. "Beati pacifici, quoniam filii Dei vocabuntur. " Illi sunt vere pacifici, qui in omnibus, quae in hoc saeculo patiuntur propter amorem Domini nostri Jesu Christi, in animo et corpore pacem servant.

15. "Beati mundo corde, quoniam ipsi Deum videbunt. " Vere mundo corde sunt, qui terrena despiciunt et coelestia quaerunt, et semper adorare et videre Dominum Deum vivum et verum mundo corde et animo non desistunt.

16. Beatus ille servus, qui non magis se exaltat de bono, quod Dominus dicit et operatur per ipsum, quam de eo, quod dicit et operatur per alium. Peccat enim homo, qui magis vult recipere a proximo suo, quam vult dare de se Domino Deo. - Beatus homo, qui sustinet proximum suum secundum suam fragilitatem in eo, quod vellet sustineri ab ipso, si in consimili casu esset.

17. Beatus servus, qui omnia bona reddit et attribuit Domino Deo, quia, qui sibi aliquid retinuerit, abscondit pecuniam Domini Dei sui, et quod putat habere, auferetur ab eo. Beatus ille servus, qui non tenet se meliorem, quando magnificatur et exaltatur ab hominibus, sicut, quando tenetur vilis, simplex et despectus, quia, quantus est homo

coram Deo, tantus est et non plus. Vae illi religioso, qui ab aliis positus est in alto et per suam voluntatem non vult descendere. Et beatus ille servus, qui non per suam voluntatem ponitur in alto et semper desiderat esse sub pedibus aliorum.

18. Beatus ille religiosus, qui non habet iucunditatem et laetitiam nisi in sanctissimis eloquiis et operibus Dei. et cum his perducit homines ad amorem Dei in gaudio et laetitia et exultatione. Et vae illi religioso, qui delectatur in verbis otiosis et vanis et cum his perducit homines ad risum.

Beatus ille servus, qui non loquitur sub spe mercedis et omnia sua non manifestat et non est velox ad loquendum, sed sapienter providet, quae debet loqui et respondere. Vae illi religioso, qui bona, quae sibi Dominus ostendit, non retinet in corde suo et aliis non ostendit per operationem, sed sub spe mercedis magis hominibus verbis cupit ostendere, quam Domino; ipse enim recipit mercedem suam, et audientes parvum fructum reportant.

19. Beatus servus, qui disciplinam, accusationem et reprehensionem ab aliquo ita patienter sustinet, sicut a semetipso. Beatus servus, qui benigne reprehensus acquiescit, verecunde obtemperat, humiliter confitetur et libenter satisfacit. Beatus servus, qui non est velox ad se excusandum et humiliter sustinet verecundiam et reprehensionem de peccato, ubi non commisit culpam.

Beatus servus, qui ita inventus est humilis inter subditos fratres suos, sicut quando esset inter praelatos et dominos suos. Beatus servus, qui semper manet sub virga correctionis. Fidelis servus et prudens est, qui in omnibus suis offensis non tardat interius puniri per contritionem et exterius per confessionem et operis satisfactionem.

20. Beatus servus, qui tantum diligit fratrem suum, quando est infirmus, quod non potest ei satisfacere, quantum, quando est sanus, quod potest ei satisfacere. Et beatus ille, qui tantum diligit fratrem suum, cum est longe ab ipso, sicut, quando est cum eo, et non diceret aliquid post ipsum, quod cum charitate non posset dicere coram eo. - Beatus servus, qui portat fidem in clericis, qui vivunt recte secundum formam sanctae Romanae ecclesiae, et vae illis, qui ipsos despiciunt; licet etenim sint peccatores, tamen nullus debet eos iudicare, quia ipse solus Dominus reservat sibi eos ad iudicandum. Nam quanto maior est omnibus administratio eorum, quam habent de sanctissimo corpore et sanctissimo sanguine Domini nostri Jesu Christi, quod ipsi recipiunt et ipsi soli aliis ministrant, tanto maius peccatum habent, qui peccant in ipsos, quam in alios omnes homines istius mundi.

21. Ubi charitas et sapientia, ibi nec timor nec ignorantia. Ubi est patientia et humilitas, ibi nec ira nec perturbatio. Ubi est paupertas cum laetitia, ibi nec cupiditas nec avaritia. Ubi est quies et meditatio, ibi nec solicitudo nec vagatio. Ubi est timor Domini ad atrium suum custodiendum, ibi inimicus non potest habere locum ad ingrediendum. Ubi est misericordia et discretio, ibi nec superfluitas nec induratio.

Beatus servus, qui thesaurizat in coelo bona, quae sibi Dominus ostendit, et sub spe mercedis non cupit ea manifestare hominibus, quia ipse Altissimus manifestabit opera eius, quibuscunque placuerit. Beatus servus, qui secreta Domini observat in corde suo.

Haec igitur sunt verba vitae et salutis, quae si quis elegerit et fecerit, inveniet vitum et hauriet salutem a Domino, amen.