DE CORONA

 1. Proxime factum est. Liberalitas praestantissimoram imperatorum expungebatur in castris, milites laureati adibant. Adhibetur quidam illic magis Dei

 2. Neminem dico fidelium coronam capite nosse alias, extra tempus temptationis eiusmodi. Omnes ita obseruant a catechumenis usque ad confessores et ma

 3. Et quamdiu per hanc lineam serram reciprocabimus, habentes obseruationem inueteratam, quae praeueniendo statum fecit ? Hanc si nulla scriptura dete

 4. Harum et aliarum eiusmodi disciplinarum si legem expostules, scripturarum nullam leges. Traditio tibi praetendetur auctrix et consuetudo confirmatr

 5. Maior efficitur ratio christianarum obseruationum, cum illas etiam natura defendit, quae prima omnium disciplina est. Ideoque haec prima praescribi

 6. Quaeres igitur Dei legem ? Habes communem istam in publico mundi, in naturalibus tabulis ad quas et apostolus solet prouocare, ut cum in uelamine f

 7. Proinde coronarii isti agnoscant interim naturae auctoritatem communis sapientiae nomine, qua homines, sed propriae religionis pignore, qua Deum na

 8. Tene interim hunc finem, dum incursum quaestionis excutio. Iam enim audio dici et alia multa, ab eis prolata quos saeculum deos credidit, tamen et

 9. Quis denique patriarches, quis prophetes, quis leuites aut sacerdos aut archon, quis uel postea apostolus aut euangelizator aut episcopus inuenitur

 10. Ita cum idcirco proponis deorum saecularium commenta etiam apud Deum deprehendi, ut inter haec coronam quoque capitis communi usui uindices, ipse

 11. Etenim, ut ipsam causam coronae militaris aggrediar, puto prius conquirendum an in totum christianis militia conueniat. Quale est alioquin de acci

 12. Sed et de corona prius dicamus. Laurea ista Apollini uel Libero sacra est, illi ut deo telorum, huic ut deo triumphorum. Sic docet Claudius, cum e

 13. Coronant et publicos ordines laureis publicae causae, magistratus uero insuper aureis, ut Athenis, ut Romae. Superferuntur etiam illis Etruscae. H

 14. Tanto abest ut capiti suo munus inferat idololatriae, immo iam dixerim Christo, siquidem caput uiri Christus est : tam liberum quam et Christus, n

 15. Serua Deo rem suam intaminatam. Ille eam, si uolet, coronabit. Immo et uult, denique inuitat : « Qui uicerit, inquit, dabo ei coronam uitae. » Est

Chapter XV.

Keep for God His own property untainted; He will crown it if He choose. Nay, then, He does even choose. He calls us to it. To him who conquers He says, “I will give a crown of life.”61    Rev. ii. 10; Jas. i. 22. Be you, too, faithful unto death, and fight you, too, the good fight, whose crown the apostle62    2 Tim. iv. 8. feels so justly confident has been laid up for him. The angel63    Rev. vi. 2. also, as he goes forth on a white horse, conquering and to conquer, receives a crown of victory; and another64    Rev. x. 1. is adorned with an encircling rainbow (as it were in its fair colours)—a celestial meadow. In like manner, the elders sit crowned around, crowned too with a crown of gold, and the Son of Man Himself flashes out above the clouds. If such are the appearances in the vision of the seer, of what sort will be the realities in the actual manifestation?  Look at those crowns. Inhale those odours. Why condemn you to a little chaplet, or a twisted headband, the brow which has been destined for a diadem? For Christ Jesus has made us even kings to God and His Father. What have you in common with the flower which is to die? You have a flower in the Branch of Jesse, upon which the grace of the Divine Spirit in all its fulness rested—a flower undefiled, unfading, everlasting, by choosing which the good soldier, too, has got promotion in the heavenly ranks.  Blush, ye fellow-soldiers of his, henceforth not to be condemned even by him, but by some soldier of Mithras, who, at his initiation in the gloomy cavern, in the camp, it may well be said, of darkness, when at the sword’s point a crown is presented to him, as though in mimicry of martyrdom, and thereupon put upon his head, is admonished to resist and cast it off, and, if you like, transfer it to his shoulder, saying that Mithras is his crown. And thenceforth he is never crowned; and he has that for a mark to show who he is, if anywhere he be subjected to trial in respect of his religion; and he is at once believed to be a soldier of Mithras if he throws the crown away—if he say that in his god he has his crown. Let us take note of the devices of the devil, who is wont to ape some of God’s things with no other design than, by the faithfulness of his servants, to put us to shame, and to condemn us.

15. Serua Deo rem suam intaminatam. Ille eam, si uolet, coronabit. Immo et uult, denique inuitat : « Qui uicerit, inquit, dabo ei coronam uitae. » Esto et tu fidelis ad mortem, decerta et tu bonum agonem, cuius coronam et apostolus repositam sibi merito confidit. Accipit et angelus uictoriae coronam, procedens in candido equo ut uinceret; at alius iridis ambitu ornatur caelesti prasio. Sedent et presbyteri coronati, eodemque auto et ipse filius hominis super nubem micat. Si tales imagines in uisione, quales ueritates in repraesentatione ? Illas aspice, illas adora. Quid caput strophiolo aut dracontario damnas, diademati destinatum ? Nam reges nos Deo et patri suo fecit Christus Iesus. Quid tibi cum flore morituro ? Habes florem ex uirga Iesse, super quem tota diuini Spiritus gratia requieuit, florem incorruptum, immarcescibilem, sempiternum. Quem et bonus miles eligendo in caelesti ordinatione profecit. Erubescite, commilitones eius, iam non ab ipso iudicandi, sed ab aliquo Mithrae milite. Qui cum initiatur in spelaeo, in castris uere tenebrarum, coronam interposito gladio sibi oblatam quasi mimum martyrii, dehinc capiti suo accommodatam, monetur obuia manu a capite pellere et in humerum, si forte, transferre, dicens Mithran esse coronam suam. Atque exinde numquam coronatur, idque in signum habet ad probationem sui, sicubi temptatus fuerit de sacramento, statimque creditur Mithrae miles, si deiecerit coronam, si eam in deo suo esse dixerit. Agnoscamus ingenia diaboli, idcirco quaedam de diuinis affectantis ut nos de suorum fide confundat et iudicet.