Articulus 2

Utrum deus possit facere infinita in actu.

Corpus

Ad secundum dicendum, quod esse aliquid infinitum actu posset suspicari ex primo aspectu quod esset impossibile: quia sequeretur illud esse aequale deo. Sed hoc non sequitur: quia ei quod est infinitum omnibus modis, non adaequatur illud quod est infinitum uno modo. Dato enim quod esset ignis infinitus secundum magnitudinem, non adaequabitur deo: quia etsi sit infinitus ignis in quantitate, tamen est quid finitum specie; deus autem omnibus modis est infinitus.

Cum ergo quaeritur utrum sit possibile deo facere aliquid infinitum in actu, dicendum quod non.

Potentiae enim agenti per intellectum aliquid repugnat dupliciter: uno modo quia repugnat potentiae eius; alio modo quia repugnat modo quo agit.

Primo modo non repugnat potentiae dei absolutae, quia non implicat contradictionem.

Sed si consideretur modus quo deus agit, non est possibile. Deus enim agit per intellectum et per verbum, quod est formativum omnium; unde oportet quod omnia quae agit sint formata. Infinitum autem accipitur sicut materia sine forma; nam infinitum se tenet ex parte materiae. Si ergo deus hoc ageret, sequeretur quod opus dei esset aliquid informe; et hoc repugnat ei per quod agit, et modo agendi; quia per verbum suum omnia agit, quo omnia formantur.