Lectio 1

Hic incipit vaticinium ipsius jeremiae jam in prophetali officio constituti; et dividitur in partes tres. In prima praedicit captivitatem futuram; in secunda plangit jam factam, in threnis; in tertia inducit jam captivatos ad poenam in libro baruch.

Prima in duas. In prima praedicit captivitatem per modum prophetiae; in secunda narrat eam per modum historiae, in cap. 53: filius viginti et unius anni. Prima in duas. In prima prophetat ad populum Judaeorum; in secunda ad diversos populos gentium, quia illis etiam propheta constitutus est, ut patet ex praecedenti parte; et hoc cap. 46, quod factum est verbum domini ad jeremiam prophetam contra gentes. Prima in duas. In prima ponitur prophetia ad populum captivandum ante captivitatem; in secunda ad reliquias captivitatis post captivitatem, cap. 39: anno nono Sedeciae regis Juda. Prima in duas. In prima ponitur jeremiae praedicatio; in secunda audientium contradictio, cap. 34: verbum quod factum est ad jeremiam a domino.

Prima in duas. Primo ponit comminationem; secundo consolationem, cap. 30: hoc verbum, quod factum est ad jeremiam a domino, dicens etc..

Prima in duas. In prima ponit veram comminationem; secundo excludit falsam consolationem, in c. 27. In principio regni joakim filii josiae regis Juda. Prima in duas. In prima ponitur comminatio ad populum universaliter; in secunda ad majores specialiter, 20 cap.: et audivit Phassur filius emmer sacerdos, qui constitutus erat princeps in domo domini, jeremiam prophetantem sermones istos. Prima in duas. In prima ponit comminationem; in secunda propheta quasi compatiens interponit suam orationem, cap. 14: quod factum est verbum domini ad jeremiam de sermonibus siccitatis.

Prima in duas. In prima per judicium convincit culpam; in secunda revocat ad poenitentiam, cap. 3: vulgo dicitur etc.. Prima in duas. In prima assignat tantae dignationis rationem, eo scilicet quod non statim post culpam vindictam inferat, sed judicio contendat, ut revocet; in secunda prosequitur judicii ordinem, ibi, audite verbum domini, domus Jacob. Circa primum duo. Primo sumit rationem ex dei pietate: clama, aperte pronuntia, jerusalem, habitatorem ipsius. Et ponit tria quae movent ad pietatem. Primum est puritas aetatis, adolescentiam tuam, in qua sponsae vehementius amantur, quando secuta es quando egrediebantur de Aegypto. Oseae 2: et canet ibi juxta dies juventutis suae, et juxta dies ascensionis suae de terra Aegypti. Secundum est memoriam pristini amoris, et charitatis, qua scilicet desponsavi te mihi in legislatione. Infra 31: in caritate perpetua dilexi te, ideo attraxi te miserans. Tertium est obedientia operis: quando secuta es me in deserto, in terra quae non seminatur; quae seri non potest. Unde nec difficultate itineris retrahebaris, quamvis quidam murmurantes dixerint, numer. 20: adduxisti nos in locum istum pessimum, qui seri non potest, etc..

Secundo sumit rationem ex populi dignitate: unde primo ponit dignitatem populi, sanctus, quasi dicatus ad cultum domini, et domino consecratus.

Primitiae, quia te elegit dominus de cunctis populis, quasi primitias de frugibus. Deuter. 7 et 32: pars autem domini populus ejus, Jacob funiculus hereditatis ejus. Oseae 9: quasi prima poma ficulneae in cacumine ejus, vidi patres eorum.

Secundo excludit comminationem hostis: omnes qui devorant eum: secundum legem quae habetur Levit. 7, quod primitias solis sacerdotibus comedere licebat. Ps. 13: qui devorant plebem meam sicut escam panis.