47. (20. ) Versus circa Exsequias Defuncti.

(Cathem. X, 1

32).

1. Deus, ignee fons animarum, Duo qui socians elementa Vivum simul ac moribundum Hominem, pater, effigiasti,

2. Tua sunt, tua, rector, utraque, Tibi copula iungitur horum, Tibi, dum vegetata cohaerent, Spiritus simul et caro servit.

3. Rescissa sed ista seorsum Solvunt hominem perimuntque, Humus excipit arida corpus, Animae rapit aura liquorem.

4. Quia cuncta creata necesse est Labefacta senescere tandem Compactaque dissociari Et dissona texta retexi.

5. Hanc tu, Deus optime, mortem Famulis abolere paratus, Iter inviolabile monstras. Quo perdita membra resurgant.

6. Ut, dum generosa caducis Ceu carcere clausa ligantur, Pars illa potentior exstet, Quae germen ab aethere traxit.

7. Si terrea forte voluntas

Luteum sapit et grave captat, Animus quoque pondere victus Sequitur sua membra deorsum.

8. At si generis memor ignis Contagia pigra recuset, Vehit hospita viscera secum Pariterque reportat ad astra.