S. Bomana Bota Uò

In iure haec adnotanda breyiter Patres censuerunt. Quamvis metus per se non reddit actus nullos, sed rescindibiles ad petitionem partis laesae, nihilominus quidam in utroque iure actus recensentur, qui, si ponantur sub metu, irriti dicendi sunt ex legis ministerio. In iure nostro celebre est cap. 14, tit. De sponsalibus et matrimoniis. « Cum locum « non habeat consensus, ubi metus, vel coactio intercedit, necesse « est, ut ubi adsensus cuiusque requiritur, coactionis materia repellatur. « Matrimonium autem solo consensu contrahitur, et ubi de ipso quae- « ritur, plena debet securitate ille gaudere cuius est animus inda- « gandus, ne per timorem dicat sibi placere quod odit, et sequatur « exitus, qui ex invitis solet nuptiis provenire ». Metus autem debet esse gravis, levis enim metus non attenditur, extrinsecus, i. e. procedens.a causa libera, iniustus et directus ad extorquendum consensum. Quoad primum requisitum, seu metus gravitatem, Emus Gasparri docet metum esse gravem si « malum instans, vel futurum sit grave pro illa persona « quae timet, et haec persona persuasum habeat illud malum sibi « revera imminere » (De matrim., vol. II, n. 490, tertiae edit.). Quod verificari potest etiam in metu, quem vocant reverentialem, dummodo fuerit qualificatus, i. e. dummodo eidem adiiciantur preces instantes, dura eloquia, obiurgationes continuae, minae, etc., prouti tenuit S. H. T. post eius restaurationem pluribus in suis decisionibus seu sententiis. Ita in duabus Parisien, dd. 26 febr. 1910 et IB martii 1911, in Nicien. •die 31 iulii 1910, etc.

Modo ad jactum. In libello Actricis haec habentur: « A tale unione « ella (Helena) fu costretta dalla madre, la quale con insistenze e scenate « continue, ed anche con minacce di metterla fuori di casa, la obbligò « assolutamente a subire un'unione, dalla quale la sua volontà era asso- « lutamente aliena ». Et paulo post : « Fu costretta a cedere alla volontà « del più forte ed al timore che le minacce venissero poste ad esecuzione ». Verum iuxta instructionem Congregationis S. Officii die 20 iunii 1883 « considerandum est, utrum qui de illata vi, metuve accusantur, patria « potestate et auctoritate pollerent, an qui vim, metumve passi sunt, « nullatenus iisdem subiecti fuerint; quae ratio vis inferendae, magna « ne ex matrimonio propriae domui utilitas aut decus obventurum ; «quae indoles inferentium ; quae conditio; qui mores; qua ratione « familiari regere consueverint; utrum ad iracundiam et violentiam ita « essent proclives, ut facile quod minabantur perficerent, et animo ita « essent duro atque obstinato, ut a nemine sibi contradici, aut consiliis « suis impedimenta obiici paterentur ... Ratio habenda erit primum sexus

ACTA , vol. IX, n. 3. - 1-3-917. 10