Origen of Alexandria, Fragmenta in Psalmos

παραδῷς με τοῖς δαίμοσιν· ἐκεῖνοι ἀδι κοῦντες οὐ παύονται. -Τίς ὁ ποιήσας κρίμα καὶ δικαιοσύνην ἀδόκητον; τίς ὁ μὴ παντελῶς ἐπαφιεὶς τὴν ῥάβδον τῶν ἁμαρτω λῶν; Αρα θαῤῥῆσαι χρὴ τῷ κλήρῳ τῶν δι καίων εἰπεῖν, η ο τούτου μετριώτερον, τῷ κλήρῳ τῶν αὐτὸν γινωσκόντων. 118.122 Ενδεξαι τὸν δοῦλόν σου εἰς ἀγα θὸν, μὴ συκοφαντησάτωσάν με ὑπερήφανοι. Τοῖς σοῖς, φησὶν, ἀκολουθεῖν προελόμενος νόμοις, μὴ γένωμαι τοῖς δυσμενέσιν εὐάλω τος. Τίς δὲ νῦν εχει τοσαύτην ψυχῆς καθα ρότητα, ωστε σὺν παῤῥησίᾳ τοιούτοις χρή σασθαι λόγοις; τούτοις μέντοι καὶ ὁ θεῖος ἀπόστολος προσόμοια ειρηκεν· ̔Η γὰρ καύ χησις ἡμῶν, αυτη ἐστὶν, τὸ μαρτύριον τῆς συνειδήσεως ἡμῶν. ̔Ο Σύμμαχος· ̓Ανάδειξαί με τὸν δοῦλόν σου εἰς ἀγαθόν· ὁ δὲ ̓Α κύλας καὶ Θεοδωτίων· ̓Εγγυῆσαι, ἀντὶ τοῦ· ἀληθεύω, οὐ ψεύδομαι, πίστευσον ὑποσχο μένῳ τῷ δούλῳ σου· αὐτὸς ἐγγυητὴς ἐγένου τῆς ἐμῆς ὑποσχήσεως, οτι σου πληρῶσαι σπουδάζω τοὺς νόμους. 118.124 Ποίησον μετὰ τοῦ δούλου κατὰ τὸ ελεός σου, καὶ τὰ δικαιώματά σου δίδαξόν με. Οὐ γὰρ ὡς δίκαιοι παρεδόθημεν· τοῦτο γὰρ ὀλίγοι καὶ ὀλιγάκις, ιν' ὡς ἀθληταὶ γεν ναῖοι, τὸν πειραστὴν καταισχύνωσιν, ἀλλ' ὡς ἁμαρτάνοντες κατεκρίθημεν, ειτα ἐλεήθη μεν, κηδεμονικῶς τε καὶ πατρικῶς οσον σω φρονισθῆναι πληγέντες, καὶ οσον πρὸς αὐ τὸν ἐπιστρέψαι νουτεθέντες. 118.125 ∆οῦλός σού εἰμι ἐγώ. Μόνος ὁ σοφὸς δοῦλός ἐστι τῆς σοφίας· μόνος ὁ δίκαιος δοῦλος τῆς δικαιοσύνης ἐσ τίν. Ουτω καὶ ἑαυτὸν Παῦλος προέγραφεν δοῦλον ̓Ιησοῦ Χριστοῦ. 118.126,127 Καιρὸς τοῦ ποιῆσαι τῷ Κυ ρίῳ, διεσκέδασαν τὸν νόμον σου· διὰ τοῦτο ἠγάπησα τὰς ἐντολάς σου ὑπὲρ χρυσίον καὶ τοπάζιον. Καιρὸς δὲ κεκράξαι τῷ Κυρίῳ οτι σκε δαννύουσι νόμον σου. Οτε ουν καιρὸς γέγο νεν τοῦ ποιῆσαι τῷ Κυρίῳ, διασκεδασθέντος τοῦ νόμου ὑπὸ τῶν παραλαβόντων αὐτὸν, τότε ἐρῶ, ὁ ἐγὼ ἀπὸ τῶν ἐθνῶν, ου προσω ποποιεῖ ὁ προφήτης· ̓Ηγάπησα τὰς ἐντολάς σου ὑπὲρ χρυσίου καὶ τοπαζίου· τελειότερον δέ ἐστιν τὸ ποιεῖν μετὰ τοῦ ἀγαπᾶν· ἀτε λέστερον δὲ ποιεῖν μὲν, οὐ μετὰ τοῦ ἀγαπᾶν δέ. Τῶν δὲ ἐν τῷ κόσμῳ τιμιωτάτων δοκεῖ ειναι χρυσὸς καὶ λίθοι τίμιοι· παρακειμένων γοῦν τούτων καὶ ἐντολῆς σου, οὐχ ουτως ἐνεῦρον αὐτὰ [τὰ αὐτὰ] ἐν τῇ ἐντολῇ σου. 118.128 ∆ιὰ τοῦτο πρὸς πάσας τὰς ἐντο λάς σου κατωρθούμην, πᾶσαν ὁδὸν αδικον ἐμίσησα. ̔Ο μὴ πάσας τὰς ἐντολὰς κατορθώσας, πᾶσαν ὁδὸν ἀδικίας οὐκ ἐμίσησεν· εἰ δὲ ὁ φόβος τοῦ Κυρίου μισεῖ ἀδικίαν, ουτος δὴ οὐκ ἠμίσησεν ἀδικίαν, οστις οὐ φοβεῖται τὸν Κύριον. ̔Ο δὲ μὴ φοβούμενος τὸν Κύριον, οὐ μακάριος, ειπερ μακάριος ἀνήρ ἐστιν ὁ φο βούμενος τὸν Κύριον. 118.130 ̔Η δήλωσις τῶν λόγων σου φω τιεῖ καὶ συνετιεῖ νηπίους. ̔Η ἑρμηνεία τῶν λόγων τοῦ Κυρίου φω τίζει τοὺς νηπίους ἐν Χριστῷ. 118.131 Τὸ στόμα μου ηνοιξα, καὶ ειλκυσα πνεῦμα, οτι τὰς ἐντολάς σου ἐπεπόθουν. Νοητὸν στόμα νοητέον, ινα ἑλκύσωμεν πνεῦμα, τὸ μὴ εἰσιὸν εἰς κεκλεισμένον στό μα· διὸ μὲν Κύριος ἀνοίξας τὸ στόμα αὐτοῦ ἐδίδασκεν· ὁ δὲ Παῦλός φησι· Τὸ στόμα μου ἀνέῳγε πρὸς ὑμᾶς, Κορίνθιοι. -Τὸ στόμα τῆς ἐμοῦ ψυχῆς ἐστιν ἡ διάνοια. Τοῦτο ουν κλείσας τοῖς πονηροῖς λογισμοῖς ηνοιξα τοῖς ἀγαθοῖς, καὶ ειλκυσα πνεῦμα συνέσεως, χά ριτος καὶ σοφίας. ̔Ο ἀνοίξας διὰ τῆς πρακτικῆς τὴν καρ δίαν, ελκει τὸ αγιον πνεῦμα, τὸ ἀποκαλύ πτον αὐτῷ τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ· περὶ γὰρ τοῦ στόματος τοῦ κρυπτοῦ ἀνθρώπου φησί. Καὶ δύναται ειναι ψυχῆς στόμα ἡ διανοητικὴ αὐτῆς δύναμις, ἡ διανοουμένη προφέρει τὸν ἐν διανοίᾳ λόγον· ινα ουν μὴ ἀεὶ ἐκ ψιλῆς τῆς ἑαυτῆς νοήσεως ἀπαγγέλ λῃ, ἀλλὰ καὶ ἐκ διδομένων αὐτῇ θεόθεν λό γων περὶ πνευματικῶν καὶ αἰσθητῶν· ἀνοίγει τὸ στόμα λόγῳ Θεοῦ, ινα λάβῃ λόγον ἐν ἀνοίξει τοῦ στόματος, οπως εὐαγγελιζομένη δυνάμει πολλῇ τὸ δοθὲν αὐτῇ ὑπὸ τοῦ Κυ ρίου ῥῆμα προσφέρῃ· Τὰ δὲ λέγει Κύριος, ἀπαγγέλλουσα· οὐδὲν διαφέρει λαβεῖν λόγους τοῦ ἑλκύσαι πνεῦμα εἰπεῖν. Ταὐτὸν γὰρ τὸ πνεῦμα τῷ Θεῷ λόγῳ· διὸ καὶ ὁ σωτὴρ περὶ ου ελεγεν λόγου καὶ ῥημάτων, ειρηκεν· Τὰ ῥήματα α λελάληκα ὑμῖν, πνεῦμά