LIBER DE IDOLORUM VANITATE. QUOD IDOLA DII NON SINT, ET QUOD DEUS UNUS SIT, ET QUOD PER CHRISTUM SALUS CREDENTIBUS DATA SIT .

 0564D I. Deos non esse quos colit vulgus hinc notum est. 0565A Reges olim fuerunt, qui ob regalem memoriam coli apud suos postmodum etiam in morte coe

 II. Melicertes et Leucothea praecipitantur in maria, et fiunt postmodum maris numina. Castores alternis 0567A moriuntur ut vivant. Aesculapius ut in D

 III. Inde per gentes et provincias singulas varia deorum religio mutatur, dum non unus ab omnibus deus colitur, sed propria cuique majorum suorum cult

 IV. Cur vero deos putas pro Romanis posse, quos videas nihil pro suis adversus eorum arma valuisse? Romanorum enim vernaculos deos novimus. 0570A Est

 0571B V. Regna autem non merito accidunt, sed sorte variantur. Caeterum imperium ante tenuerunt et Assyrii et Medi et Persae , et Graecos et Aegyptios

 VI. Horum autem omnium ratio est illa quae fallit et decipit, et praestigiis caecantibus veritatem stultum et credulum vulgus inducit. Spiritus sunt i

 VII. Hi ergo spiritus sub statuis atque imaginibus consecrati delitescunt. Hi afflatu suo vatum pectora inspirant, extorum fibras animant, avium volat

 VIII. Unus igitur omnium dominus est Deus . 0576A Neque enim illa sublimitas potest habere consortem, cum sola omnem teneat potestatem. Ad divinum imp

 0576B IX. Hic nec videri potest, visu clarior est nec comprehendi, tactu purior est nec aestimari, sensu major est: et ideo sic eum digne aestimamus

 X. Quod vero Christus sit, et quomodo per ipsum nobis salus venerit, sic est ordo, sic est ratio. Judaeis primum erat apud Deum gratia. Sic olim justi

 XI. Necnon Deus ante praedixerat fore ut, vergente saeculo et mundi fine jam proximo, ex omni gente et populo et loco cultores sibi allegeret Deus mul

 XII. Sciebant et Judaei Christum esse venturum. Nam hic illis semper, Prophetis admonentibus, annuntiabatur. Sed significato duplici ejus adventu, uno

 0579B XIII. Itaque, cum Christus Jesus, secundum a Prophetis ante praedicta, verbo et vocis imperio daemonia de hominibus excuteret, paralyticos restr

 XIV. Hoc eos facturos et ipse praedixerat, et Prophetarum omnium testimonium sic ante praecesserat, oportere illum pati, non ut sentiret mortem, sed u

 XV. Ac, ne esset probatio minus solida et de Christo delicata confessio, per tormenta, per cruces, 0582A per multa poenarum genera tentantur. Dolor, q

1. That those are no gods whom the common people worship, is known from this. They were formerly kings, who on account of their royal memory subsequently began to be adored by their people even in death. Thence temples were founded to them; thence images were sculptured to retain the countenances of the deceased by the likeness; and men sacrificed victims, and celebrated festal days, by way of giving them honour. Thence to posterity those rites became sacred which at first had been adopted as a consolation.  And now let us see whether this truth is confirmed in individual instances.

0564D I. Deos non esse quos colit vulgus hinc notum est. 0565A Reges olim fuerunt, qui ob regalem memoriam coli apud suos postmodum etiam in morte coeperunt. Inde illis instituta templa, inde, ad defunctorum vultus per imaginem detinendos, expressa simulacra; et immolabant hostias, et dies festos dando honore celebrabant. 0566A Inde posteris facta sunt sacra, quae primis fuerant assumpta solatia. Et videamus an stet haec apud singulos veritas.