Lectio 1

Hieronymus. Marcus evangelista sacerdotium in Israel agens, secundum carnem Levita, ad dominum conversus, evangelium in Italia scripsit, ostendens in eo quid et generi suo deberet christus. Nam initium evangelii in voce propheticae exclamationis instituens ordinem leviticae electionis ostendit, praedicans ioannem zachariae filium in voce Angeli emissum, dicens initium evangelii iesu christi filii dei. Hieronymus.

Evangelion, Graece dicitur, Latine bona Annuntiatio praedicatur, quod proprie ad regnum dei, et remissionem pertinet peccatorum: est enim evangelium per quod venit redemptio fidelium, et beatitudo sanctorum.

Quatuor autem evangelia unum sunt, et unum quatuor. In Hebraeo Iehosua, in Graeco soter, in Latino salvator dicitur. Masciach Hebraice, christos Graece, unctus Latine, idest rex, et sacerdos dicitur. Beda. Conferendum autem est hoc evangelii principium principio matthaei quo ait: liber generationis iesu christi filii David, filii Abraham; hic autem dicitur filii dei: ex utroque enim unus dominus iesus christus dei et hominis filius est intelligendus. Et apte primus evangelista filium hominis eum, secundus filium dei nominat, ut a minoribus ad maiora paulatim sensus noster assurgeret, ac per fidem et sacramenta humanitatis assumptae, ad agnitionem divinae aeternitatis ascenderet. Apte etiam qui humanam erat generationem descripturus a filio hominis coepit, David scilicet, sive Abraham; apte etiam is qui librum suum ab initio evangelicae praedicationis inchoabat, filium dei magis appellare voluit iesum christum, quia humanae erat naturae de progenie patriarcharum veritatem carnis suscipere, et divinae fuit potentiae evangelium mundo praedicare.

Hilarius de Trin.. Non autem solo nomine contestatus est christum filium dei, sed etiam proprietate. Nos filii dei sumus; sed non talis hic filius: hic enim verus et proprius est filius, origine, non adoptione; veritate, non nuncupatione; nativitate, non creatione.