199. (1. ) In sancti Martini.

Ad Vesperas.

1. Rex Christe, Martini decus, Hic laus tua, tu illius, Tu nos in hunc te colere, Quin ipsum in te tribue.

2. Qui das per orbis cardines, Quod gemma fulget praesulum, Da, quos premunt culpae graves, Solvat per ingens meritum.

3. En, pauper hic et modicus Polum dives ingreditur, Caeli cohortes obviant, Linguae, tribus, gentes ovant.

4. Ut vita fulget transitus Caelis et arvo splendidus; Gaudere cunctis pium est, Cunctis salus sit haec dies.

5. Sit trinitati gloria,

Martinus ut confessus est, Cuius fidem per opera Qui semper in nos roboret.

Vor Str. 5 schieben B eine (die erste), D zwei Strophen ein:

Erili nocte media Abrahae sinus subiit, Qui pace migrat reddita, Quam reddet et nunc dyscolis.

Martine, mundus te colit Consertum ut apostolis, Voces precantum suscipe, Cunctis, quod egent, obtine.