Caput VIII.

Cur psalmus L aliis quibusdam in res anteriores compositis praemissus; et quae mysteria in quinquagesimo numero comprehensa? Quomodo Davidis exemplum agendam poenitentiam doceat; quamve multipliciter mundetur quis ab iniquitate?

41. Sed jam se ipse defendat, nam quinquagesimum psalmum ad eam scripsit historiam. Et cum priorum gestorum suorum historiam subjecerit, ut de proditione Doech Syri, cujus est titulus in psalmo quinquagesimo primo, et Zyphaeorum, quae comprehendi titulo videtur psalmi quinquagesimi tertii; 0866C istam quae posterior est, praemisit historiam, cum Doech ante prodiderit, vel Zyphaei, quam regnum David propheta susciperet. Quandoquidem regem Saul fugiens, adhuc per diversa secreta exsul errabat; Bethsabee autem cum jam regnaret, accepit.

42. Cur ergo secundum gestorum ordinem psalmorum quoque ordo non quadrat? Quia non tam ordinem ordini, quam mysterium gestis voluit convenire; ideoque numerum remissionis aptare huic voluit historiae. Quinquagesimus enim numerus remissionis est numerus, sicut in Evangelio Dominus ipse nos docuit dicens: Duo debitores erant cuidam feneratori; unus debebat denarios quingentos, alius quinquaginta; non habentibus illis unde redderent, donavit utrisque. Quis ergo eum plus diligit (Luc. VII, 41 et 0866D 42) ? Et in Lege habes (Levit. XXV, 10 et seq.) , quia jubilaeus dicitur numerus quinquaginta annorum recursus, celebrabilis admodum, quo debita vacuantur, confirmantur Hebraeorum libertates, possessionum refusiones. Hunc numerum laeti celebramus post Domini passionem, remisso culpae totius debito, chirographo quoque vacuato, ab omni nexu 0867A liberi; et suscipimus advenientem in nos gratiam Spiritus sancti die Pentecostes: vacant jejunia, laus dicitur Deo, alleluia cantatur. Denique (36, quaest. 2, cap. Denique) et 689 puellae pater illius quae per vim, concubitus nulli desponsata pertulerit quinquaginta didrachmata argentea accipiet; ipsa autem in conjugio permanebit (Deut. XXII, 29) . Hoc ergo numero etiam vitia vertuntur in gratiam. Magnus igitur psalmus, quo docemur quemadmodum agenda poenitentia sit.

43. Miserere, inquit, mei, Domine, secundum magnam misericordiam tuam. Et secundum multitudinem miserationum tuarum dele iniquitatem meam. In multum lava me ab injustitia mea, et a delicto meo munda me. Quoniam iniquitatem meam ego agnosco: et delictum 0867B meum contra me est semper. Tibi soli peccavi, et malum coram te feci; ut justificeris in sermonibus tuis, et vincas cum judicaris. Ecce enim in iniquitatibus conceptus sum; et in delictis peperit me mater mea (Psal. L, 3 et seq.) . Quis nostrum etiamsi confiteatur delictum suum, non perstringendum potius, quam repetendum putet? Quis secundo repetat, aut tertio? Vide quot versibus tantus Propheta peccatum suum resonet, quam nullus versus sine confessione delicti sit. Congessit omnia simul, iniquitates suas et injustitiam personando, jungens delicta peccatis; atque ea saepe repetendo, merito magnam misericordiam poscit; nec solum magnam misericordiam, sed etiam multitudinem miserationum. Quod ergo peccatum talis non diluat deploratio, quam culpam precatio hujusmodi non emundet? Ille pro uno peccato 0867C miserationum multitudinem deprecatur: nos pro pluribus peccatis vix semel ejus misericordiam credimus obsecrandam. Deinde legimus (Psal. CXXXV, 11 et 12) quia in virtute sua magna, et brachio suo excelso populum suum de terra Aegypti liberavit, quando traduxit eum per mare Rubrum, in quo fuit figura baptismatis. Si ergo virtus magna in figura fuit sacramentorum, quanto magis in veritate eorum magna misericordia est? Recte quoque illic poscitur miserationum multitudo, ubi multitudo peccantium est.

44. In multum lava me ab injustitia mea, et a delicto meo munda me (Psal. L, 4) . Non tam saepius, quam plenius lavari petit, ut conceptam sordem possit eluere. Noverat secundum Legem (Levit. XI et 0867D XIII) pleraque mundandi esse subsidia, sed nullum plenum atque perfectum. Ad illud ergo perfectum tota intentione festinat, quo justitia omnis impletur, quod est baptismatis sacramentum, sicut ipse docet Dominus Jesus. Nam cum venisset ad Joannem, ait Baptista: Ego a te debeo baptizari, et tu venis ad me (Matth. III, 14) ? Respondit Dominus: Sine modo; sic enim decet nos implere omnem justitiam (Ibid., 15) . 0868A Sed posteaquam baptizatus est Christus, et Spiritus sanctus super eum tamquam columba descendit, et Pater Filium signavit e coelo, justitia omnis impleta est. Ideo Propheta dicit: In multum lava me ab injustitia mea. Grandis enim squalor et macula non exiguo, sed multo aufertur lavacro.

690 45. Quod si quis aliter accipere vult, potest ita suum formare intellectum; mundat sermo divinus, mundat nostra confessio; ille dum auditur, ista dum promitur; mundat bona cogitatio, mundat honesta operatio, bonae quoque usus conversationis. His mundatus unusquisque facilius haurit, et tamquam in se rapit splendorem gratiae spiritalis. Denique non una infusione velleris statim pretiosus succus irradiat, sed primum succo ignobili vellus inficitur; deinde 0868B aliis atque aliis succis naturalis ejus species frequenter eluitur, et diverso saepius colore mutatur; ac sic postea velut plenioris lavacri adhibetur infectio, ut purpurae verior atque perfectior fulgor irrutilet. Sicut igitur muricum plurimorum in purpurae infectione, ita in lavacro regenerationis miserationum est multitudo coelestium, ut iniquitas deleatur. Itaque qui in multum lavatur, ab injustitia mundatur et a delicto, et peccandi quamdam inolitam studiis ac moribus deponit habitudinem, et obliviscitur qualitatem. Et bene lavatur ab injustitia vel iniquitate, quae major est: mundatur et a delicto quod minus est.