Secunda regula b. patris Francisci pro fratribus minoribus instituta.

Fratres, brevi tempore in universas Italiae urbes diffusi a. 1219. in remotiores etiam et disjunctissimas terras missi fuerant. Sed cum vita corum nimis mira videretur, neque etiam possent approbantes proferre pontificum litteras, magnas habebant in illis terris suspiciones atque ex Germania et Hungaria tanquam haeretici et infideles etiam ejecti erant. Quam ob rem Franciscus, totus in eo, ut ordinem stabiliret, illam, quam supra tradidimus regulam, quae per Innocentium verbis tantum confirmata fuerat, Honorio papae, ejus successori, iterum proponere voluit, ut nunc etiam litteris pontificis in perpetuum fieret rata fratresque ab omni calumnia liberarentur. Sed tunc a Deo edoctus est, ut regulam istam, quae nil nisi compositio quaedam erat locorum evangelicorum, primum coarctaret. Quo facto haec brevior ab omnibus fratribus recepta et ab Honorio approbata est, et haec secunda est, quam fratres minores secuti sunt et sequuntur.

In nomine Domini incipit regula et vita fratrum minorum.